Στη Baby Unicorn, η αγάπη για το χειροποίητο είναι στο DNA μας. Με αυτή την αρχή ως θεμέλιο, ενσωματώνουμε την υπευθυνότητα στην καθημερινότητά μας και επιδιώκουμε συνεχώς να δημιουργούμε θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία και το περιβάλλον. Στηρίζουμε ενεργά την εταιρική κοινωνική ευθύνη και αναζητούμε συνεχώς νέες λύσεις για να ενισχύσουμε την προσπάθεια μας για έναν καλύτερο κόσμο. Έτσι όλο και περισσότερα μέλη της Baby Unicorn αναλαμβάνουν μεγαλύτερο ρόλο στην καθημερινότητα μας.
Η απόφαση ξεκίνησε από ένα μικρότερο μέλος της οικογένειας, τη Ναταλί. Στα 9 της μοιάζει με ένα μικρό ταλέντο που ξεκινά την πορεία του!
Έχει λατρεία με το χειροποίητο και έχει ξεκινήσει μια καμπάνια με μαρτυρικά και κοσμήματα όπου τα σχέδια είναι κάτω από το προσωπικό της γούστο και έμπνευση.
Με προσεκτικά διαλεγμένα υλικά και πολύ αγάπη και υποστήριξη ξεκίνησε να δημιουργεί πρωτότυπα σχέδια, με την αθωότητα της ηλικίας.
Η καμπάνια αυτή θα συνδέεται με το Ιωσηφόγλειο Ορφανοτροφείο.
Τα χρήματα που θα συλλέγονται θα λαμβάνονται από το ίδρυμα σε μορφή κουπονιών και θα υπάρχουν στη σελίδα μας αναλυτικά τα πάντα γι’ αυτή τη δράση.
Λίγα Λόγια για το Ιωσηφόγλειο Ορφανοτροφείο.
Το μεγαλόπρεπο κτίριο χτίστηκε επί της Λ. Συγγρού, σε μία έκταση 8.415 τ.μ. που παραχωρήθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο και βρίσκεται στα όρια του Δήμου. Η οικοδόμησή του ολοκληρώθηκε το 1929 και η λειτουργία του ξεκίνησε το 1932.
Στον εσωτερικό περίβολο υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους, το οποίο θεμελίωσε ο ίδιος ο ευεργέτης, αλλά τη συνέχισή του ανέλαβε ο γιος του Όμηρος Ιωσηφόγλου.
Το Ίδρυμα επιτάχτηκε από τις κατοχικές αρχές, το 1941, προκειμένου να στεγάσει στρατιωτικές μονάδες.
Επαναλειτούργησε ως Ορφανοτροφείο μετά την απελευθέρωση, στεγάζοντας τα ορφανά του πολέμου.
Στα 1951, έπαψε η λειτουργία του Ιδρύματος ως ορφανοτροφείου και εκεί στεγάστηκε η Οικοκυρική και Επαγγελματική Σχολή «Αγία Βαρβάρα», που ανήκε στον Εθνικό Οργανισμό Προνοίας και μετονομάστηκε αργότερα «Παιδούπολη».
Η σχολή είχε ξεκινήσει να λειτουργεί από το 1949, στη Γλυφάδα και αρχικός της στόχος ήταν η επαγγελματική κατάρτιση κοριτσιών, που ήταν θύματα του εμφυλίου πολέμου, είτε είχαν μείνει ορφανά, είτε είχε διαλυθεί η οικογένειά τους. Έδινε την ευκαιρία στα κορίτσια να αποκτήσουν ένα βιοποριστικό επάγγελμα που θα τους επέτρεπε να επιβιώσουν μετά την ενηλικίωσή τους ή ακόμα και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Στη συνέχεια, βέβαια, η σχολή επικεντρώθηκε στη μετάδοση και διδασκαλία επαγγελματικών δεξιοτήτων όπως η ραπτική, το κέντημα ή η υφαντική απ’ τις απόφοιτές του. Το εκπαιδευτικό της πρόγραμμα εμπλουτίστηκε με οικοκυρική και θεωρητική εκπαίδευση, διετούς φοίτησης, ενώ το 1972 θεσμοθετήθηκε η τριετής φοίτηση στα εργαστήριά της.
Το 1983, η σχολή μετανομάζεται σε «Ειδική Επαγγελματική Σχολή ‘Αγία Βαρβάρα» και προχωράει στην επέκταση της εκπαιδευτικής της δραστηριότητας και σε μαθητές όχι τροφίμου πλέον, αλλά εξωτερικούς. Αγόρια και κορίτσια, εφηβικής ηλικίας. Έτσι, στα υπάρχοντα εργαστήρια υφαντικής και ραπτικής προστέθηκαν κι εκείνα της αγγειοπλαστικής, της ξυλουργικής, της μεταλλοπλαστικής και της δημιουργίας κοσμήματος.
Ωστόσο, όταν διακόπηκαν οι επιχορηγήσεις, αναγκαστικά σταμάτησε και η λειτουργία του προγράμματος επαγγελματικής κατάρτισης. Αυτό έγινε το 1995.
Από τότε μέχρι σήμερα, το Ίδρυμα λειτουργεί ως τόπος φιλοξενίας εσωτερικών μαθητριών, που στερούνται οικογενείας ή από οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Στον εσωτερικό περίβολο υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους, το οποίο θεμελίωσε ο ίδιος ο ευεργέτης, αλλά τη συνέχισή του ανέλαβε ο γιος του Όμηρος Ιωσηφόγλου.
Το Ίδρυμα επιτάχτηκε από τις κατοχικές αρχές, το 1941, προκειμένου να στεγάσει στρατιωτικές μονάδες.
Επαναλειτούργησε ως Ορφανοτροφείο μετά την απελευθέρωση, στεγάζοντας τα ορφανά του πολέμου.
Στα 1951, έπαψε η λειτουργία του Ιδρύματος ως ορφανοτροφείου και εκεί στεγάστηκε η Οικοκυρική και Επαγγελματική Σχολή «Αγία Βαρβάρα», που ανήκε στον Εθνικό Οργανισμό Προνοίας και μετονομάστηκε αργότερα «Παιδούπολη».
Η σχολή είχε ξεκινήσει να λειτουργεί από το 1949, στη Γλυφάδα και αρχικός της στόχος ήταν η επαγγελματική κατάρτιση κοριτσιών, που ήταν θύματα του εμφυλίου πολέμου, είτε είχαν μείνει ορφανά, είτε είχε διαλυθεί η οικογένειά τους. Έδινε την ευκαιρία στα κορίτσια να αποκτήσουν ένα βιοποριστικό επάγγελμα που θα τους επέτρεπε να επιβιώσουν μετά την ενηλικίωσή τους ή ακόμα και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Στη συνέχεια, βέβαια, η σχολή επικεντρώθηκε στη μετάδοση και διδασκαλία επαγγελματικών δεξιοτήτων όπως η ραπτική, το κέντημα ή η υφαντική απ’ τις απόφοιτές του. Το εκπαιδευτικό της πρόγραμμα εμπλουτίστηκε με οικοκυρική και θεωρητική εκπαίδευση, διετούς φοίτησης, ενώ το 1972 θεσμοθετήθηκε η τριετής φοίτηση στα εργαστήριά της.
Το 1983, η σχολή μετανομάζεται σε «Ειδική Επαγγελματική Σχολή ‘Αγία Βαρβάρα» και προχωράει στην επέκταση της εκπαιδευτικής της δραστηριότητας και σε μαθητές όχι τροφίμου πλέον, αλλά εξωτερικούς. Αγόρια και κορίτσια, εφηβικής ηλικίας. Έτσι, στα υπάρχοντα εργαστήρια υφαντικής και ραπτικής προστέθηκαν κι εκείνα της αγγειοπλαστικής, της ξυλουργικής, της μεταλλοπλαστικής και της δημιουργίας κοσμήματος.
Ωστόσο, όταν διακόπηκαν οι επιχορηγήσεις, αναγκαστικά σταμάτησε και η λειτουργία του προγράμματος επαγγελματικής κατάρτισης. Αυτό έγινε το 1995.
Από τότε μέχρι σήμερα, το Ίδρυμα λειτουργεί ως τόπος φιλοξενίας εσωτερικών μαθητριών, που στερούνται οικογενείας ή από οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Στη σχολή εισάγονται κατόπιν εισαγγελικής εντολής ή μεσολάβηση τρίτων φορέων και πολύ σπάνια, μετά από αίτηση του κηδεμόνα τους.
Τα κορίτσια αυτά φοιτούν κανονικά σε γυμνάσια και λύκεια της περιοχής ή σε ειδικά προγράμματα κατάρτισης.